Gidişim nasıldı gelişim nasıl Konya ya
Giderken umutsuz bitkin yürümeye dermanı olmayan bir çocuktum dönüşüm ise sağlıklı ve kilolu…
Uzun zamandır beni görmeyen ailem ile hasret giderdik. Yaşananlar üzerine konuşuldu. İyisi ve kötüsü ile sağlıklıydım ama parmak eklemlerimde kasılma oluyordu çocukluğunda verdiği coşkuyla aileme hissettirmiyordum.
Koltizon kullanmaya devam ediyordum. Kortizon bizim gibi kronik hastalıklar için doktorların verdiği en kuvvetli silahtı.
Bende bu silahı kullanıyordum ama eğer ki koltizon kullanıyorsanız diyet yapmalı ve yaptığınız diyete uymalısınız. Özellikle tuzdan uzak durmalısınız.
O yüzden kortizonu kullandıkça tuzsuz şeyler yiyordum. Ama yine de kilo alıyordum.
Ailem yemek yiyişime her zaman maşallah diyordu.
İmreniyorlardı.
Hayat bana o günleri güzel gösteriyordu. Güzel sanıyordum.
Ama hiç öyle değilmiş…
O günlerim gerçekten zor olsa da daha sonraki yaşayacaklarıma kıyasla en güzel karelermiş.
Uzun zamandır ara verdiğim okuluma geri başladım. Öğretmenlerime hastalığım hakkında bilgi verdim. Onlarda bana ellerinden geldiğince yardımcı oldular. Bir kez daha buradan hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Beni yakın markaja alıp kısa bir süre içinde arkadaşlarım ile aradaki farkı kapatmaya çalıştılar.
Düşünüyorum da o dönem için hastalığım da eğitimim de yoluna girmişti. Ben ne kadar hastalığı anladım kavradım sansam da ben daha yolun başında imişim
O günler gerçekten de güzel günlermiş
HAYIRLI RAMAZAN LAR DİLİYORUM.
DEVAM EDECEK…
